بهبود مستمر 

بهبود مستمر یک فلسفه مدیریتی است که بر شالوده بهره گیری از نظرات و عقاید اواخر قرن نوزدهم در آمریکا توسعه یافت.

با این حال پاره ای از مهمترین بهبودها زمانی مشاهده گردیدند که این عقیده یا فلسفه به این رسید و در آنجا مطرح گردید.

در آن موقع ژاپنی ها از ابزارهایی مانند چرخه های کیفیت استفاده می کردند. کایزن زمانی به وجود آمد که مدیران ژاپنی این دو نظر را با یکدیگر ترکیب و درهم ادغام نمودند. ایجاد یک استاندارد. قابلی استفاده و هدفدار عنصری کلیدی در موفقیت هر سازمانی است.

تغییر می تواند بر روی هدف و نه الزاما بر روی راه حلی متمرکز و اجرا شود. با استفاده از کایزن سازمان ها عموماً از دو نوع بهبود بهره می برند: یکی بهبودهایی که انقلابی در روشی کار کردن محسوب می شوند و دیگری منافع و سودهای کوچکتری که سرمایه گذاری کمتری برای آنها انجام گرفته ولیکن از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند.

سازمان هایی که فرآیندهایشان را با موفقیت مدیریت می کنند دارای ویژگی های زیر

 ۱- آنها کیفیت و عملکرد فرآیندهای کلیدی خود را کنترل می نمایند.

۲- آنها تغییرات قابل ملاحظه در فرآیندها و خروجی ها را شناسایی کرده، علل ریشه  را مشخص می سازند، اقدامات اصلاحے اعمال کرده و نتایج را تصدیقی می نمایند.

۳- آنها فرآیندهای خود را مرتباً بهبود می دهند تا از این طریق به کیفیت بالاتر، چرخهزمانی کوتاهتر و عملکرد بهتری دست یابند.

4- آنها برای خود اهداف انبساطی طرح کرده و از روشهای مهندسی مجدد و الگو برداری استفاده می کنند تا به عملکرد  بسیار بالایی دست یابند.